Ήταν κοινή επιθυμία. Μαθητών και εκπαιδευτικών. Να δούμε και να θαυμάσουμε από κοντά τα μνημεία και τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας. Τόσο κοντά μας …κι όμως…
Οργανώθηκε η εκδρομή και επιτέλους οδηγηθήκαμε εκεί. Η διαδρομή στην δυτική πλευρά της Πελοποννήσου, μαγευτική, όπως πάντα… Από τότε, τα χρόνια του περιηγητή Παυσανία. Στα βήματα του κι εμείς και σε μιάμιση ώρα ταξιδιού αγναντεύαμε την κοιλάδα του Αλφειού. Αποβίβαση….και περνώντας την μεταλλική γέφυρα του Κλαδέου, τα χνάρια μας οδήγησαν στον μοναδικό παγκοσμίως χώρο τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων. Με συνοδεία μίας λαλίστατης ξεναγού, δρασκελίσαμε τα σπουδαιότερα σημεία όπως παλαίστρα, ναός του Δία και καταλήξαμε στο στάδιο. Εκεί, που με την κήρυξη της εκεχειρίας μεταξύ των πόλεων – κρατών, οι αγώνες δεν ήταν με όπλα αλλά με την πυγμή, την δεξιοτεχνία, την ικανότητα μεταξύ των παλληκαριών. Για την τιμή, για ένα στεφάνι αγριελιάς. Μέρες πριν την αφή της ολυμπιακής φλόγας για τη τέλεση των σύγχρονων αγώνων το καλοκαίρι στο Παρίσι, ευτυχήσαμε να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες της πρόβας των ιερειών για το τελετουργικό που θα γινόταν μέρες κατόπιν.
Κοιτάζοντας πίσω για να μην χάσουμε τις λεπτομέρειες των κινήσεων των εφήβων και των κορασίδων καταλήξαμε στο Μουσείο..
Πόσες λέξεις,ποια λόγια είναι άξια να περιγράψουν το μεγαλείο των εκθεμάτων εντός…. Αναφέρω μόνο ένα απ’αυτά. Ο Ερμής του Πραξιτέλους…
Ο κανών της γλυπτικής…
Με τέτοιες εικόνες καταγεγραμμένες κάναμε έναν περίπατο στην συμπαθητική νεότερη χρονικά Ολυμπία.
Όμως τα όμορφα γεγονότα έχουν την χρονική διάρκεια τους που δυστυχώς έληξε. Με υπέροχες αναμνήσεις επιστρέψαμε στην βάση μας….με την εσωτερική υπόσχεση καθενός μας να επιστρέψουμε στον θεϊκό ετούτο τόπο στην πρώτη ευκαιρία….
