Έπεσε η πρόταση….”Παιδιά τι λέτε, έχετε το ανάκαρο (κουράγιο) να πάμε πεζοί στον χώρο του ιστορικού κέντρου, για να γνωρίσουμε τη θέση που βρίσκονται τα εκκλησάκια του εκεί καθώς και πληροφοριακά στοιχεία για αυτά”;
Για πότε συμπληρώθηκαν τα εγκριτικά συμμετοχής…. δεν γράφεται..Ξεκίνησε η παρέα μας και πρώτα φτάσαμε στο ερειπωμένο του Αγ. Σώζωντος. Δίπλα ο πρώτος μητροπολιτικός ναός Καλαμάτας, του Αγ. Γεωργίου και στην άκρη του δρόμου ο μονόκλιτος των Τριών Ιεραρχών.Με μια παρέκκλιση ολιγόλεπτη στο ελαιοτριβείο Πετρόπουλου ανηφορίσαμε στον πλαϊνό δρόμο του κάστρου της πριγκίπισσας Ιζαμπώς. Μια στάση , λίγα ιστορικά στοιχεία για το κάστρο. Απέναντι το Γηροκομείο, Δημοτικό ωδείο (πρώην γυμνάσιο αρρένων) και σκαρφάλωμα στην απέναντι ανηφοριά. Άγιος Εφραίμ και ανεβαίνοντας εκεί ο Αγ. Ιωάννης ο σπηλαιώδης, λίγο παρακάτω η Αγ. Κυριακή.
Επιστροφή στην πλατεία Υπαπαντής,ο νέος μητροπολιτικός ναός και απέναντι ο ναός των Αγ. Αναργύρων. Κατηφορίζουμε,αφού βλέπουμε το κονάκι του βοεβόδα Αρναούτογλου τελευταίου Τούρκου διοικητή της Καλαμάτας και βρισκόμαστε εμπρός στο στρατιωτικό μουσείο. Εδώ δύο ναοί αγκαλιά. Αγ. Νικόλαος Παλαιός και Αγ. Αθανάσιος Τζάνε (αντί του κατεδαφισμένου ομωνύμου ναού του 17ου αιώνα για την διέλευση του τραμ στην συμβολή των οδών Υπαπαντής και μητροπολίτη Μελετίου). Μια βόλτα προς τα πίσω (ανατολικά) και είμαστε μπροστά στο Αγ. Νικόλαο των Εφεσίων.
Αλλάζουμε ρότα και περνώντας απ’την Φραγκόλιμνα καταλήγουμε στην πλατεία Μαυρομιχάλη, σημείο εκκίνησης κάποτε των υπεραστικών λεωφορείων προς Μάνη. Προσκυνούμε στο Ταξιαρχάκι ( εξάλλου είναι η ημέρα εορτής του ναού) και τελευταία επίσκεψη επί της πλατείας 23ης Μαρτίου στον ναό Αγίων Αποστόλων.Και…. φυσικά… μετά τόσο περπάτημα, τι μένει;;; Μια ανάπαυλα με το κλασικό πατροπαράδοτο πιτόγυρο. Καλή όρεξη παιδιά !!!!
